غزاله باروتیان هستم. از بچگی همیشه دنیاهای خیالی توی ذهنم درست می‌کردم. تا اینکه وقتی بزرگ‌تر شدم تصمیم گرفتم تصویرگر بشم تا بتونم چیزایی رو که توی ذهنم می‌بینم رو بِکشم. انقدر کشیدم تا سر از کتاب‌های داستان درآوردم. چندتا جشنواره مقام آوردم و نمایشگاه‌های تصویرسازی برگزار کردم. من توی شهر همدان بزرگ شدم، لابه‌لای درخت‌ها و باغ‌های خوش آب‌وهواش که ذهنم رو پر از طرح‌ها و تصاویر رنگی‌رنگی می‌کرد. راستی توی دانشگاه هم علاوه بر یک رشته‌ی دیگه که ربطی به هنر نداشت، همین رشته‌ی تصویرسازی رو هم خوندم و از همون‌جا تصمیم گرفتم یک تصویرگر خوب بشم.
