ندا از دو چیز متنفر است: خانه‌‌ی جدید و پسر صاحب‌‌خانه.

از نظر پدر و مادر جایی با موقعیت و هزینه‌‌ای بهتر از این پیدا نمی‌‌شود. اما ندا هیچ‌‌جوره با شرط اجاره کنار نمی‌‌آید. صاحب‌‌خانه می‌‌خواهد تعداد اعضای خانواده بیشتر از سه نفر نباشد، چون رفت‌و‌آمد زیاد و سروصدا اعصاب پسرش را که در طبقه‌‌ی بالایی همان ساختمان زندگی می‌‌کند، به هم می‌‌ریزد.

مشکل این‌جاست که خانواده‌‌ی ندا خیلی بیشتر از سه نفرند!

شاید پدر و مادر فکر کرده باشند با یک مخفی‌‌کاری کوچک از پس این شرط عجیب برمی‌‌آیند، اما سکوت و آرامش چیزی است که با ندا و خواهر و برادرهایش جور درنمی‌‌آید.

خیلی زور دارد که فقط پدر، مادر و برادر کوچکش، نیما، بتوانند راحت رفت‌وآمد کنند و او و بقیه مثل مهمان، ساکت و آرام در خانه قایم شوند تا کسی نفهمد چند نفرند.

نمی‌‌داند مشکل پسر صاحب‌‌خانه با شنیدن صدای پا در راه‌پله، بازوبسته شدن چندباره‌‌ی در، حرف و جروبحث چه می‌‌تواند باشد. از همه بدتر، ندا عاشق ویالون است. این را کجای دلش بگذارد؟