ده سال بعد از وقایع کتاب نسیمی از ناکجا، در شب عید شکرگزاری، نگرانی و وحشت بر شام خانوادگی موری‌ها سایه می‌اندازد. چارلز والاس پانزده‌ساله، مستأصل و پریشان، مناجاتی را به امید دفع تاریکی‌ به زبان می‌آورد و موجودی درخشان پدیدار می‌شود: تک‌شاخی به نام گادیور که در زمان سفر می‌کند. حالا چارلز والاس و گادیور باید سوار بر باد، به گذشته سفر کنند تا واقعیتی جایگزین بیابند: لحظه‌ای در گذشته که مسیر رویدادهای منتهی به زمان حال می‌تواند از آن‌جا تغییر کند تا آینده‌ی زمین  -این سیاره‌ی کوچک و متلاطم-  نجات پیدا کند.

«از میان قلمروهای چرخان کهکشانی دوردست گذشتند و فهمیدند خود کهکشان بخشی از یک ارکستر بسیار بزرگ است و تک‌تک سیاره‌ها و سیاره‌های درون کهکشان، ساز خودشان را به موسیقی کُره‌ها اضافه می‌کنند. تا وقتی که نغمه‌های باستانی نواخته می‌شد، سُرور جهان به‌کل از دست نمی‌رفت.»