کریستین کاشور

,پو خنده‌ای تصنّعی سر داد، ولی خنده‌اش به شکل آه درآمد. «کاتسا... خودت فکرش را بکن اوضاع الان برای من چطور است. قریحه‌ی من تمام جزئیات آن کوه‌ها را در آن بالا نشانم می‌دهد، تمام جنگل را در آن پایین نشانم می‌دهد. حرکت تمام ماهی‌های توی آبگیر و تمام پرنده‌های لای درخت‌ها را حس می‌کنم. حس می‌کنم این سوراخی که در آبگیر درست کردیم، دارد یخ می‌بندد. برف با سرعت تمام در ابرها شکل می‌گیرد، کاتسا. تا چند لحظه‌ی دیگر قرار است برف ببارد.»

,سرزمينِ درّه‌سار غرق در شورش و آشوب است. حاکمان و زميندارانِ شمال و جنوب سربازانشان را آماده‌ی نبرد با شاه ناشِ جوان می‌کنند. کوه‌ها و جنگل‌ها پر از جاسوس و راهزن و ياغی و آدمهای خطرناک است. آذرداد هم در ميانه‌ی اين آشوب زندگی می‌کند. او آخرين انسانِ «هيولا» است. در دره‌سار، گاهی انسان‌ها يا حيوان‌هايی به دنيا می‌آيند که رنگِ پوست يا موهای‌شان متفاوت است و مردمِ دره‌سار آن‌ها را هيولا می‌نامند. هيولاها می‌توانند ذهنِ ديگران را در اختيار بگيرند.