جک شابرت

,ساختمانِ مدرسه را ورانداز کرد. سام هیچ دلش نمی‌خواست بیشتر از آن توی حیاط بماند. دوید سمتِ زمینِ بازی. همین که به تاب‌ها رسید، یکهو چیزی به قوزکِ پایش چنگ انداخت.
پایین را نگاه کرد. پاهایش داشتند توی شن‌ها فرو می‌رفتند!
خب، معلوم است که پای آدم موقعِ راه‌رفتن توی شن فرو می‌رود. اما نه این‌جوری! انگار چیزی داشت او را پایین می‌کشید.

,سام دنبالِ دوست‌هایش می‌دوید، اما حسِ بدی داشت. انگار چیزی به دلش چنگ می‌انداخت. از وقتی مأمورِ انتظامات شده بود، چیزهایی را حس می‌کرد که بقیه‌ی دانش‌آموز‌ها نمی‌توانستند بفهمند. وقتی چیزی در دبستانِ ایری سر جایش نبود، می‌توانست آن را حس کند. و درست در همین لحظه، به دلش افتاده بود اتفاقِ خیلی بدی در راه است.