کوچولو که بودم، همیشه آرزو داشتم از نوک یه فانوس دریایی آویزون پای یه لک‌لک بشم و پر بگیرم. دلم می‌خواست تهِ اقیانوس همسایه‌ی یه ماهی قرمز خط‌خط‌دار بشم. آرزو داشتم قدم اون‌قدر بلند بشه که کله‌م از وسط ابرها بزنه بیرون، روزی یه کاسه ابر بخورم، توی اتاقم یه آسمون سورمه‌ای واسه خودِ خودم داشته باشم، به‌جای فرش، کفِ اتاقم از چمن باشه و شب‌های امتحان زیر نورِ کرم شب‌تاب درس بخونم. دلم می‌خواست صندلی اتاقم بوی اونی رو که دوستش دارم، تا همیشه‌ی همیشه توی خودش نگه داره. توی دنیای راستکیِ آدم‌ها رسیدن به این آرزوها سخته. ولی توی دنیای خال‌خالی قصه‌ها به آرزوهای گنده‌تر از این هم می‌شه رسید، اینه که آخرین آرزوم شد نویسنده شدن!
***
نسرین‌نوش امینی، نویسنده، مترجم و ویراستار است. کارشناسی ارشد زبان‌و‌ادبیات فارسی خوانده. به‌خاطر کتاب کارت دعوت داری موش‌موشک؟ برگزیده‌ی اولین کارگاه خلق کتاب تصویری و برنده‌ی نشان پنج‌ستاره از شورای کتاب کودک و چهار لاک‌پشت پرنده شد. رمان بابابزرگ کله‌پشمکی و صورتی من او یکی از برندگان جشنواره‌ی پرنده‌ی آبی بود و داستان هندوانه‌ی بنفش او داستانِ برتر انجمن نویسندگان. کتک‌خور سلطنتی و کوهستان شارلاتان نام کتاب‌های دیگری است که از همین نویسنده و مترجم در نشر هوپا منتشر شده است.
