شاخنامه همان‌طور که از اسمش پیداست داستان شاخ‌هاست. اصلاً کی گفته همیشه باید داستان شاه‌ها را نوشت و خواند؟ خیلی وقت‌ها تاریخ را شاخ‌ها رقم می‌زنند؛ همان‌هایی که غرور و خودخواهی و قدرت، حسابی شاخشان کرده و فکر می‌کنند حالا که دنیا به دستشان افتاده تا می‌توانند باید به همه‌چیز و همه‌کس شاخ بزنند و شاخ بقیه را هم بشکنند. شاخنامه داستان همین شاخ‌تو‌شاخ شدن‌هاست و آخر‌وعاقبت شاخ‌های دراز.

روزهای اول مردنم خیلی روزهای سختی بودند. نمی­‌دانستم چه‌کار کنم، کجا بروم و آخرش چه می­‌شود؟ تا کی باید بین زمین و هوا معلق می­‌ماندم؟ نه زنده­‌ها من را می­‌دیدند، نه شبح سرگردانی دوروبرم بود که باهاش درد دل کنم. شده بودم یک شبح افسرده.

علائم افسردگی شبح‌­ها:

بدنشان دانه­‌های نامرئی درمی­‌آورد. رنگشان از سفید نامرئی به آبی نامرئی تغییر می­‌کند. از دیوارهای قطور به‌سختی عبور می­‌کنند. از مکان‌های روشن می­‌ترسند و موهای نامرئی تنشان می­‌ریزد.