سوگل حواسش جمع بود و می‌دانست که قرار نیست به کسی یا چیزی بپیوندد. او فقط باید از این مه عبور می‌کرد و سمت دیگرش به ماکارا و نگهبان دشت و نون‌قندی می‌رسید. اولش توی مه یک‌عالمه درخت پر برگ دید و بعد بین درخت‌ها و شاخه‌هایشان سایه‌هایی دید که کمرنگ‌تر از درخت‌ها بودند. سایه‌ها شکل‌های مختلفی داشتند. بعضی‌هایشان شبیه آدم‌ها یا دیگر حیوانات بودند و بعضی‌ها هم شبیه موجودات دیگری که نمی‌شناختشان.
همان‌طور که جلو می‌رفت، یکی از سایه‌ها از درختش پایین خزید و پیش آمد و مقابلش ایستاد. سوگل کمی او را تماشا کرد. سایه خیلی کمرنگ و شفاف بود، اما به نظرش آشنا بود. سایه گفت: «می‌دونستم که دوباره می‌بینمت!»
این‌که هر طرف بچرخی، یک دیو جلوی رویت سبز شود اصلاً خنده‌دار نیست، اعتماد به یک مارمولک سبز زشت و یک پرنده‌ی خاکستری‌رنگ مرموز، در گذر از سرزمین‌های جادویی هم کار آسانی نیست.
سوگل باید تصمیم بگیرد و باید عواقب این تصمیم را هم بپذیرد.
سلام هوپایی جون این کتاب هنوز هم چاپ میشه
خیلی کتاب خوبی هستش بهتون پیشنهاد میکنم حتما بخرینش 😘🥰❤ مرسی از هوپا ❤❤❤
من این کتاب رو خوندم یشه بگی چطور تاب بخرم؟؟؟؟
عالی
عالی
